maandag 29 februari 2016

Oude bomen

De tuin wordt veranderd. Daarvoor zal mijn oude vertrouwde boom moeten verkassen. Hij mag niet weg. Daarvoor heeft 'ie een te vertrouwde plek in de tuin. Daarvoor heeft 'ie teveel functies gehad. Als grote ontvanger van nieuwe vogellevens, als schaduwgever in een hete zomer. Als fietsenstandaard zelfs, als de kinderen te lui waren om deze in de garage te zetten. De kinderen hebben er in geklommen, er tegenaan gezeten en versiersels in gehangen. Ik heb vaak onder het bladerdak gezeten om een boek te lezen. Na een drukke zomer vielen zijn bladeren, van vermoeidheid. Toonde zijn kale pracht met een sneeuw-dek. En veerde, keer op keer, terug in de lente. En nu zullen we deze sterke boom gaan verplaatsen. Eerst het juiste moment uitkiezen. Wel wat aangepast aan onze haast. Als dat maar goed gaat. Extra zorg zullen we hem geven. Een beetje aandacht meer voor het bomen-welzijn. Goed letten op zijn vitaliteit en, af en toe, eens kloppen op zijn bast. Dan gaat het vast wel lukken. 
De kleine struiken en de losstaande bakken kan ik schuiven en daar ingraven waar ik ze wil zien staan. Die zijn wel gewend aan een nieuw plekje, op zijn tijd.
Het komt wel goed met deze tuin.
Maar wat als je zo'n oude boom bent, in een organisatie?
Dit gaat prima, zolang er niets verandert. Je voert uit, geeft wat extra's en iedereen kan op je rekenen. Je bent zo vertrouwd met de functie, dat een beetje meer niet erg is. Even inspringen? Altijd leuk. Even wat aandacht aan de collega of cliënt? Als vanzelfsprekend. Je bent erg gehecht aan deze plek. Je weet wat er van je wordt verwacht en men weet wat ze van jou kunnen verwachten. Maar kom niet aan met een nieuwe naam voor de functie. Begin niet over een andere locatie. En heb het vooral niet over verrijking van de werkzaamheden...
Dat kun je toch niet meer aan? Hoe moet je dat allemaal nog leren? Waarom is het niet goed, wat je nu doet? Zijn ze nou helemaal raar! 
Je wint informatie in en zoekt medestanders. Vraagt her en der om raad. Je wilt niet en toch moet je. Je staat met de rug tegen de muur. Je bedenkt wat er allemaal fout kan gaan en hoe erg je de verandering zult vinden. Je hebt geen positief gevoel over wat er gaat komen. Ziet geen enkele leuke stap in de goede richting. Jouw wortels worden doorgehakt. Dat kan nooit goed komen.
Wat extra aandacht doet je goed. Vragen hoe jij mee kan denken over de verandering geeft je vertrouwen. Meebeslissen over de nieuwe regels en taken maakt je verbonden. Al wat aarde loswoelen rond jouw wortels geeft je wat lucht. Een dagje op de nieuwe locatie kennismaken geeft je plezier. En vooruit; je neemt jouw versleten stoel mee en dat -eigenlijk- lelijke schilderij. Je stapt binnen met een glimlach en wat oude aarde onder jouw schoenen. De wortels die geen dienst meer deden laat je achter. Daar waar nog energie in zat, neem je mee. Het blijft moeilijk om te verkassen, maar de extra aandacht en begrip doen je goed. Het hechten wordt wat minder, waardoor je je flexibeler op kan stellen. De organisatie zorgt zo goed als mogelijk voor je. Jij kunt je voor de organisatie blijven inzetten. Verandering vraagt om geven en nemen. Om zorgen voor elkaar. Verandering is opnieuw tot bloei komen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten