Zakdoekje erbij?

Ik hoor het aan de stem... Emotie. Dat kan nog van alles zijn.

Ik word gebeld uit boosheid, verdriet, frustratie en nooit uit vreugde. Dát komt pas later, als alles weer lekker loopt.

Maar eerst door de achtbaan van emoties heen. Als ik kom aanlopen zie ik het al. De melder staat te briesen of te trillen. Mijn houding pas ik aan.

Bij 'de boze' stap ik kordaat op diegene af en geef een krachtige hand: 'aan mij heb je wat'. Bij het verdriet duurt het iets langer voordat ik er ben. Er moet eerst nog even adem gehaald kunnen worden. Dan geef ik een hand met een bemoedigende zachte druk: 'bij mij ben je veilig'.

Ik krijg een lading woede toegesmeten of een klein verhaal verteld...

En toch komt het op hetzelfde neer. In alle gevallen heeft de melder bepaald dat het zo niet langer kan. En terecht! En daarvoor ben ik er.

We lachen tijdens het gesprek. Dat geeft wat lucht. Er wordt gezwegen als de emoties te heftig worden. Dat geeft wat rust. En ik luister. Dat geeft wat structuur. Er wordt gehuild. Dan geef ik een zakdoekje...

Schuchter wordt het aangepakt. Er wordt in gesnotterd of een traan mee geveegd. Het wordt verfrommeld of versnipperd. Soms een stukje tafel mee afgeveegd. Er wordt naar gestaard en men legt het opzij.

Ik heb de juiste zakdoek gevonden. Zacht en toch stevig. Klein gevouwen; groot van nut. Voor deze belangrijke taak zoek je een goede kwaliteit. Het moet wat tranen kunnen vangen. Het moet tegen wat gefriemel kunnen. En verfromfraaid mag het geen viezig propje zijn. Tegen boosheid mag het wat weerstand geven. Een goede zakdoek bewijst zijn waarde.

Ik heb de pakjes overal zitten. In mijn tas, in mijn jaszak, bij mijn laptop. Alles waar ik maar een pakje in kwijt kan, daar stop ik er één in. Ik moet er ook snel bij kunnen. Bij voorbaat op tafel is geen optie. Ik ben discreet. 

Zónder kan ik niet. Het is mijn kleine houvast in het gesprek. Het is de afleiding voor de melder. Het is de voortgang van het proces. Een simpel papiertje met een groot effect.

www.ikcc.services

www.kleenex.com

Intern of Extern?

Als organisatie heeft u grote zorg voor uw medewerkers. U bent er heel erg bij gebaat als zij vrolijk en enthousiast naar het werk komen. Denk aan productiviteit, betrokkenheid en motivatie.
U stelt dan ook hoge eisen aan uw organisatie, als het gaat om het welzijn van uw werknemers.
U heeft zelfs een Vertrouwenspersoon aangewezen; een collega die empatisch is en nog best wat tijd over heeft, naast de reguliere werkzaamheden. Fijn! Daar kan iedereen terecht die vindt dat zijn of haar functioneren niet meer optimaal kan zijn. Of dit nu komt door de collega's of leidinggevende of door privé-beslommeringen; alles kan besproken worden met deze Vertrouwenspersoon.

Maar zeg nou zelf: gaat u uw ziel blootleggen bij een collega? Weet u zeker dat deze zich niet, per ongeluk, zal verspreken in de kantine? Loopt u frank en vrij het vertrouwens-kantoor in?
Dat bedoel ik....
En die collega? Wil deze echt alle sores weten? Blijft hij/zij open kijken naar die 'dwarsliggende' leidinggevende? Heeft hij/zij echt tijd over om rustig te luisteren?

De zorg is goed bedoeld, de uitvoering kan oprechter.
Als Externe Vertrouwenspersoon heb ik de ervaring dat onafhankelijkheid heel belangrijk is wanneer iemand in de knoop zit met het werk. Of dit nu gaat om overbelasting, verstoorde werk-verhouding, privé situaties of zelfs ontslag; een neutrale kijk op de situatie helpt om verheldering te krijgen.
Als Externe Vertrouwenspersoon kan ik open communiceren, zeggen wat ik zie en wijzen op eigen inzet om verandering te creeeren. Ik durf meer dan een eigen collega. Ik ben geen bedreiging. Ik kan lucht in het verhaal brengen.

Ja....ik kost meer dan de eigen werknemer. Die doet het er tenslotte 'even bij'. Is dat ook zo?
Hoe staat het met -minimaal- een uur geen eigen werkzaamheden uit kunnen voeren? De geestelijke belasting? Het 'even moeten bijkomen van een heftig gesprek'? Ook dat kost heel veel. Wat levert mijn factuur op? Snel inzicht in de situatie, voor beide partijen, minder ziekte meldingen, grotere motivatie en relativering in het ontstane conflict. 
U kunt mij betalen van de gespaarde extra personeelskosten.... 
Dus kost ik niet meer dan uw interne Vertrouwenspersoon!
Ik lever zelfs geld op, want uw interne Vertrouwenspersoon kan zijn/haar werkzaamheden voortzetten en wordt niet meer onderbroken door een melder.
Hoe goedkoop kan de keuze voor een Externe Vertrouwenspersoon zijn?

https://youtu.be/k-80GH1BtZ4

Inge Buijs-Krebaum
IK©©
www.IKcc.services

Braaf of Bitch

In een eerste ogenblik peil ik degene die tegenover me zit. Hoe kwetsbaar is diegene? Hoe handelt deze persoon in heikele situaties? Heb ik direct een aansluiting met deze melder?
Als de zenuwen zijn overwonnen en het verhaal begint, heb ik al een indruk hoe ver ik kan gaan.....
Als onafhankelijk Externe Vertrouwenspersoon ga ik net een stap verder dan de collega die die rol heeft gekregen. Ik mag en kan wat meer zeggen. Ik heb geen boodschap vanuit de organisatie. Ik ben geen roddel-bedreiging en ik kan me, tegenover collega's, niet verspreken. 
Mijn enige en enkele belang is het welzijn van de melder tegenover mij. Dat belang wordt mij snel duidelijk. Iets te snel, soms, naar verwachting van degene die mij benaderd heeft.
Verbazing valt dan in het gesprek. Hoe weet...?, Ken je iemand....?, Ik heb dit nooit....
Ik vertel dan dat ik luister en kijk. Ik hoor wat er niet gezegd wordt en zie wat verborgen moet blijven. Dat dit mij gegeven wordt, door de gesprekspartner zelf. Nog meer verbazing! 
En dan begint het. Een spiegel, een confrontatie of een voorzichtige provocatie.
De melder bepaalt wat ik hem of haar geef. De relatie is leidend. Op gevoel, ervaring en reactie. Ik heb hier, voor mezelf, wel wat lef voor ontwikkeld. Dat ik dit durf geeft vertrouwen. Dat ik niets beschadig geeft openheid bij de ander. Dat er van alles gaat bewegen, borrelen en bijten wordt zelfs wel als prettig ervaren. Hieruit blijkt het Vertrouwen in mij en het Vertrouwen in de melder. Ik word toegelaten.....
Als ik braaf blijf hoor ik steeds hetzelfde verhaal. In mijn braafheid wil men mij overtuigen van het gelijk. Braaf zijn vermoeit mij, maar ook de melder.
Tenslotte word ik gebeld omdat er iets moet veranderen. En bij de vraag om verandering komt de 'bitch' in mij naar boven. Ik prikkel en herstel. Ik vraag en eis een reactie. Ik koester en ik troost. Ik word gewaardeerd en bejubeld.
Alle credits gaan naar degene tegenover mij; die doet het werk, die durft te veranderen.
En ik?; ik ben alleen maar de brave bitch...
www.IKcc.services